Առնվազն կույր պետք է լինել և տառապել քաղաքական կարճամտությամբ՝ հաշվի չնստելով իրականության հետ

2022-ին ռուս-ուկրաինական առաջին բանակցությունները Ստամբուլում տապալվեցին: Այդ ժամանակ պատերազմը դեռ մի քանի ամսվա պատմություն ուներ: Կրեմլի պահանջը Ղրիմի միացման ճանաչումն էր, Դոնեցկի և Լուգանսկի հանրապետությունների ինքնորոշման ընդունումը: Իհարկե՝ նաև Ուկրաինայի արտադաշինքային չեզոք կարգավիճակի ամրագրումը: Այլ տարածքային պահանջներ Ռուսաստանը չուներ, Ղրիմի կամրջի կառուցումը դրա ապացույցն է:

Համոզված եմ, որ Զելենսկու վարչակարգը ի վերջո կընդուներ այս պայմանները: Սակայն արևմտյան լիդերները՝Բայդենը և հատկապես Բրիտանիայի նախկին վարչապետ Ջոնսոնը խափանեցին համաձայնության գործը՝ կռվիր, և հաղթանակը շատ մոտ կլինի, Ղրիմն էլ քոնը կլինի , կխեղդենք պատժամիջոցներով և այլ անհեթեթ խոստումներով: Զելենսկին էլ ընկավ թակարդը և, կուրացած ու ոգևորված ռազմական մատակարարումներով, երեք տարի շարունակ պատերազմեց և Ուկրաինան վերածեց արյան, ավերի ու զոհերի երկրի: Հետո եկավ Թրամփը, Սպիտակ տանը Զելենսկուն երկնքից իջեցրեց երկրի վրա, սթափեցրեց և պահանջեց վերադարձնել պարտքերը: Ուկրաինայի նախագահը կարծես թե սթափվել էր և անմիջապես հայտնվեց Ստամբուլում, երբ Պուտինը բանակցությունների առաջարկ արեց: Բա՞յց: Եթե 2022թ. զիջման գինը լինելու էր Ղրիմը, Դոնեցկը և Լուգանսկը, ապա այժմ դրան ավելացել են Զապորոժիեի և Խերսոնի մարզերը, որոնք լայն շերտով ցամաքային կապով միացնում են Ղրիմը: Այժմ եվրալիդերները նորից փորձում են ոգևորել Զելենսկուն և խոստումներ շռայլել ամերիկյան ռազմական մատակարարումները փոխարինելու մասին: Եթե 2022թ.Պուտինը շահագրգռված էր շուտափույթ գործարքով, ամեն դեպքում պատժամիջոցները ցանկալի չէին ՌԴ տնտեսության համար, ապա ներկայումս, հսկայական մարդկային և նյութական կորուստներից հետո, կարծես թե չի շտապում և ձգտում է առավելագույնը ստանալ: Եթե Զելենսկին կրկին շարունակի հաճույք ստանալ եվրաբյուրոկրատների ծափահարություններից, ապա մոտ ապագայում նշված տարածքներին կարող են ավելանալ Օդեսան, Խարկովը և Դնեպրոպետրովսկը: Այդ մասին վերջին շրջանում մեծ եռանդով բարձրաձայնում են ռուսական ազգայնական քաղաքական շրջանակները և լրատվամիջոցները: Ուկրաինան կարող է զրկվել դեպի ծով ելքից և վերածվել երկրորդական անհեռանկար պետության: Փաստորեն, եվրալիդերները իրենց սև գործն արեցին և շարունակում են անհեռանկար օժանդակությունը Կիևին: Ռուսական զորքերի հարձակման մասշտաբներն ու ուժգնությունը օր օրի ավելանում են: ՌԴ արտադրական հզորությունների մի զգալի հատված տեղափոխվել է ռազմական ռելսերի վրա: Արտադրվում են նոր զինատեսակներ և հատկապես՝ հեռահար հրթիռներ: Առնվազն կույր պետք է լինել և տառապել քաղաքական կարճամտությամբ՝ հաշվի չնստելով իրականության հետ և անտեսելով անցած երեք-չորս տարիների դաժան փորձությունները:

Ցավոք, Կիևում դեռ չեն սթափվել, պարզապես ափսոս են կյանքը չտեսած և հողի տակն անցնող տղերքը: Հայերն էլ խաբվեցին և հավատացին մե՛կ Սևրի պայմանագրին և կորցրին երկրի կեսը, մե՛կ էլ ժողովրդավարացման արևմտյան ծափահարություններին ու կորցրին Արցախը:

Գարիկ Քեռյան

Մեկնաբանություններ